ژئود (پوک‌سنگ) چیست؟
اگر در صحراهای آریزونا یا بستر رودخانه‌های آیووا یا جنگل‌های ایندیانا قدم بگذارید، ممکن است از صخره‌های منحصربه‌فردی عبور کنید. این سنگ‌های جالب اغلب گرد و با اندازه‌های متفاوت از توپ تنیس گرفته تا توپ سافت‌بال هستند؛ البته به اندازه‌ای که انتظار دارید سنگین نیستند.
در واقع، به نظر می‌رسد که آن‌ها تقریبا توخالی هستند. اگر شما تصمیم بگیرید که آن سنگ را به یک صخره‌ی بزرگ صاف محکم بکوبید تا ببینید چه اتفاقی می‌افتد، باز می‌شود و از پیدا کردن کریستال‌های رنگارنگ درون آن شگفت‌زده می‌شوید. آیا می‌دانید چه چیزی کشف کرده‌اید؟ البته، یک ژئود!
تصویر نجومی روز ناسا: وقتی رُز‌ها سرخ نیستند!
البته که همه رزها قرمز نیستند، ولی با این وجود باز هم می‌توانند بسیار زیبا باشند.
به همین ترتیب، سحابی زیبای گل‌سرخ (Rosette Nebula) و سایر نواحی ستاره‌زایی، اغلب در تصاویر نجومی با رنگی عمدتاً قرمز نشان داده می‌شوند، تا حدی به این دلیل که تشعشع غالب در سحابی‌ها از سوی اتم‌های هیدروژن است: قوی‌ترین خط انتشار نوری هیدروژن که به نام اچ آلفا (H-alpha) شناخته می‌شود، در ناحیه قرمز طیف نور قرار دارد.
اما زیبایی یک سحابی گسیلی (emission nebula) لزوماً تنها در نور قرمز خلاصه نمی‌شود. اتم‌های دیگر در سحابی نیز توسط نور پرانرژی ستارگان برانگیخته می‌شوند و خطوط انتشار باریکی نیز ایجاد می‌کنند.
در این نمای نزدیک از سحابی گل‌سرخ، تصاویر باند باریک با رنگ‌های باند پهن ادغام شده‌اند تا انتشار اتم‌های گوگرد را به رنگ قرمز، هیدروژن را به رنگ سبز و اکسیژن را به رنگ آبی نشان دهند. در واقع، طرح ادغام این خطوط باریک نشر اتمی (SHO) با رنگ‌های پهن‌تر (RGB) در بسیاری از تصاویر هابل از سحابی‌های گسیلی اتخاذ شده است.
این تصویر حدود 50 سال نوری از مرکز سحابی گل سرخ را پوشش می‌دهد. این سحابی در فاصله 3000 سال نوری از ما در صورت فلکی تک‌شاخ (constellation Monoceros) قرار دارد.
منبع: ناسا